رها پسر چاق و ترسناکی‌ست. چاق است در قياس با عروسک‌های باربی خواهرش که در خانه‌ای عروسکی زندگی می‌کنند و ترسناک است چون اصولا آدمهای مرده ترسناک به نظر می‌رسند. البته رها خوب می‌داند مرده‌ها فقط برای زنده‌ها ترسناک هستند وگرنه مرده که از مرده نمی‌ترسد.
پس هر شب وقتی که مادر رها برای بيدار کردن او به اتاقش می‌آيد رها به لبان سرخ مادر دقت می‌کند.اگر مادر بيايد، دستی بر سر رها بکشد و گونه‌اش را ببوسد رها با خيال راحت به خواب می‌رود ولی اگر مادر دست رها را در ميان دستانش بفشارد و پيشانی او را ببوسد شک و ترديد رها را بی‌خواب می‌کند که نکند ترسيده است؟ پس رها هر شب بعد از اينکه مادرش او را با بوسه‌ای بر پيشانی بيدار می‌کند به سراغ خانهء عروسکی خواهرش می‌رود تا مطمئن شود همه هستند و کسی از ترس فرار نکرده است.اگر همه سرجايشان بودند پس مادرش مرده است و رها آنقدر گريه می‌کند تا خوابش ببرد.اگر هم کسی نباشد رها خم می‌شود و لبان سرخ عروسک باربی را می‌بوسد.از آن بوسه‌های طولانی و نفس‌گير. و آنقدر آن بوسه را کش می‌دهد تا خيالش راحت شود عروسک مرده است.آنوقت با او در رختخواب کوچک عروسکی‌اش تا صبح می‌خوابد.
خواهر رها همه رازهای او را می‌داند چون خانه‌های عروسکی فقط از سه طرف ديوار دارند پس از رها می‌ترسد. می‌داند رها اگر هر شب مادرشان را نکشد خوابش نمی‌برد. حتی می‌داند رها هر شب با کدام عروسکش سکس دارد. اين برايش مهم است چون بايد هر صبح آن عروسک را در حمام کوچک خانهء عروسکی بشورد. نه اينکه فکر کنيد بد‌دل است. فقط کمی وسواس دارد. آدمهای وسواسی بيشتر از بقيه خودشان را اذيت می‌کنند. مثل خواهر رها که هر وقت از پشت درب اتاق خواب مادرشان رد می‌شود فالگوش می‌ايستد. اگر مادر گريه کند پس رها ديشب تا صبح نخوابيده آنوقت می‌دود سمت آشپزخانهء خانهء عروسکی‌اش تا برای مادر آب‌قند بياورد. و اگر مادر گريه نکند پس حتما لبانش را ماتيک سرخ می‌کشد آنوقت می‌نشيند همانجا پشت درب اتاق خواب مادر و بی صدا اشک می‌ريزد چون می‌داند حتما به يکی از عروسک‌هايش ديشب تجاوز شده است.
مادر رها طاقت گريه دخترش را ندارد. او را سفت بغل می‌کند و با او بی‌صدا اشک می‌ريزد. و اگر دخترش از او بپرسد که "مامان می‌شه يه دختر از يه عروسک بچه‌دار بشه؟" مادر صدای گريه‌اش را بالا می‌برد انگار که چيزی نشنيده باشد.البته رها برای اين سئوال هميشه جوابهايی متفاوت می‌دهد
دی ماه 89
